List do opiekuna psa reaktywnego lub agresywnego

Drogi Opiekunie, 

wiem, że nie jest Ci łatwo. 

Wiem, że ludzie oceniają Ciebie i Twojego psa. 

“Nienormalny”, “niegrzeczny”, “niewychowany”, a może i czasem nawet “do uśpienia”… 

Chociaż nie znają historii Twojej ani Twojego psa tak łatwo wydają osądy. 

Ale ta historia pisze się nadal. Już nie Twoja ani jego, ale Wasza. 

Tu i teraz. 

Masz na nią wpływ. 

Wiem, że ta historia zaczęła się strachem. 

Być może zaczęła się też rozczarowaniem, szokiem, złością, buntem, rezygnacją. 

Miałeś plany, marzenia, a wszystko legło w gruzach, bo zwykły spacer stał się udręką. 

Wiem, że czasami nie masz już siły. 

Wkładasz w to wszystko tyle wysiłku, energii… a czasem masz wrażenie, że stoisz w miejscu. 

Każdy spacer to stres, napięcie, choć wyobrażałeś sobie siebie z wpatrzonym w Ciebie psem u boku. 

Rzeczywistość to zweryfikowała. 

Każdy ma dla Ciebie złote rady, każdy wie lepiej, choć nie przeszedł ani metra w Twoich butach. 

“Co robię nie tak?” 

“Co jest nie tak z tym psem, a może… ze mną?” 

Wiem, że czasem czujesz poczucie winy. 

Czujesz się beznadziejnie i tracisz nadzieję, że kiedyś będzie normalnie. 

Być może czasem złościsz się na swojego psa, bo inne psy jakoś mogą “normalnie” się zachowywać, a Twój nie. 

Później się za to karcisz, bo przecież jest najwspanialszym psem na świecie, tylko te cholerne spacery… czujesz się źle zwłaszcza wtedy, gdy ufnie wtula swój łeb w Twoje nogi. 

Wiem, że niekiedy czujesz, że nie pasujesz do tego społeczeństwa. 

Ludzie krytykują Ciebie, Twojego psa albo Was omijają lub odwrotnie – zamiast ominąć zmuszają Ciebie i Twojego przestraszonego psa do interakcji, która psuje miesiące ciężkiej pracy. Nie masz już siły tłumaczyć. 

Wiem, że czasem bolą Cię ręce… 

a czasami i serce, kiedy ktoś rani Cię słowami, które są niezgodne z prawdą. 

Wiem, że czasem masz ochotę się poddać. 

Wiem, że nieraz czujesz się rozczarowany lub oszukany, bo miało być inaczej. 

Nie byłeś świadomy…? 

Nie byłeś na to gotowy…? 

Ależ byłeś, tylko o tym nie wiedziałeś, a być może jeszcze nie wiesz. 

Każdy pies do nas trafia, aby nas czegoś nauczyć. 

Pamiętaj: czyjeś zdanie nie definiuje Ciebie ani Twojego psa. 

Jest tylko opinią, osądem stworzonym na podstawie własnych filtrów, własnych doświadczeń, własnych lęków… 

Nie mamy możliwości zmienić czyjegoś myślenia, ale możemy zmienić sposób w jaki reagujemy na to, co myślą o nas inni. 

Dla Twojego psa czyjaś opinia jest nic nieznaczącym bełkotem. 

Dla niego ważne są jego emocje, jego komfort, jego TU I TERAZ. 

Może powinieneś wziąć z niego przykład? 

Twój pies ma głęboko gdzieś co powiedzą sąsiedzi, znajomi, może kumple… 

Twój pies robi to, co czuje, podąża za swoimi potrzebami. 

Ty też zacznij, zdrowy egoizm nikomu jeszcze nie zaszkodził, a wielu pomógł. 

Z pustego i Salomon nie naleje. 

Twój pies nie musi być zawsze “idealny”. Ty też nie. 

Bycie ideałem to według społeczeństwa wpasowanie się w pewne ramy, a po osiągnięciu pewnych wymagań uzyskanie aprobaty. Nie liczy się droga, ale osiągnięcie celu. 

A gdyby tak droga stała się celem samym w sobie? 

Niech myślą, niech mówią, mają takie prawo. 

Ty masz prawo zadbać o komfort swój i swojego psa. 

Dopóki nie naruszasz granicy innych, możesz to robić. Naprawdę. 

Nie musisz tłumaczyć siebie ani swojego psa. 

Ważne, że Ty wiesz ile razem przeszliście, ile dla niego zrobiłeś, ile razy szedłeś nadal naprzód, choć miałeś okazję się poddać. 

Dziękuję za to, co robisz dla swojego psa. 

Wiem, że czasem się gubisz, ale najważniejsze jest to, że drążysz, szukasz, chcesz mu pomóc. 

Dziękuję za Twoją determinację, choć czasem myślisz, że robisz zbyt mało. 

Dla swojego psa jesteś najlepszym człowiekiem na świecie. 

Dziękuję Ci za to, że nie zrezygnowałeś ze swojego psa. 

Dziękuję też za to, że to czytasz. 

Twój pies też Ci dziękuje i nie chce, żebyś odczuwał poczucie winy. 

Pamiętaj, historia nadal się pisze. 

Nadal jest szansa, że zakończy się zdaniem “i żyli długo i szczęśliwie…” 

___________ 

Do napisania tego tekstu zainspirowały mnie wieloletnie obserwacje na temat tego, jak psy reaktywne oraz ich właściciele są postrzegani w społeczeństwie (a czasem i nawet w samym psim światku) i jak bardzo bywa to krzywdzące. 

Często i pies i właściciel są ofiarą całej tej sytuacji, a ciężko pracować z psem mając do niego ciągły żal. Pozbycie się tego żalu jest kluczowe, aby móc efektywnie pracować…